De intrinsieke motivatie voor de zorg waarmee veel zorgprofessionals hun werkzame leven beginnen heeft te lijden onder allerlei omstandigheden zoals regeldruk in de praktijk. Uit onderzoek blijkt dat de ‘goede’ motivatie (meer werkgeluk, energie en diep leren) te lijden heeft onder de ‘slechte’ motivatie, waardoor burn-out, faalangst en oppervlakkig leren op de loer ligt.

Mijn droom is een leerklimaat te creëren om de professionals in de gezondheidszorg in hun kracht te brengen. Graag zou ik ze willen helpen om meer energie en plezier in hun werk te ervaren door zelfprofessionalisering te gebruiken als energiebron.

Mijn definitie van Zelfprofessionalisering is de intrinsieke motivatie waarmee professionals zelf de ‘gaps’ in hun kennis, vaardigheden en persoonlijke ontwikkeling bij blijven spijkeren. Door veel zorgprofessionals wordt dit als een ‘moetje’ gezien, vanwege de verplichtingen die opgelegd worden door de overheid en beroepsorganisaties.

Ook het systeem waarmee deskundigheidsbevordering wordt gemonitord zorgt ervoor dat het volgen van nascholing een afvinklijst wordt. Tegelijkertijd blijkt uit onderzoek dat leren en ontwikkelen een belangrijke energiebron kan zijn voor zorgprofessionals.

Daarom wil ik ook pleiten bij de regelgevers voor herziening van het nascholingssysteem. Zorgprofessionals hebben niet een systeem nodig op basis van controle en punten, maar een systeem op basis van vertrouwen en uitkomsten.

Een motiverend leerklimaat creëren kan ik niet alleen, maar samen met de overheid/beleidsorganen, universiteiten, beroepsorganisaties, aanbieders, de professionals zelf en mede zelfstandigen hoop ik dit waar te kunnen maken.

Want een toekomst met professionals die zich blijven nascholen en ontwikkelen omdat ze in de eerste plaats een goede vitale zorgverlener willen zijn en niet omdat ze punten moeten verzamelen…dat is mijn droom!