Groepsreflectie en intervisie
Het ontwikkelen van vaardigheden zoals creatief- en kritisch denken, problemen oplossen, communicatie, samenwerken en zelfregulering, ook wel genoemd de ‘21st century skills’, wordt voor professionals steeds belangrijker. Zelfregulering is de basis voor levenslang leren en wordt bereikt door het stimuleren van de intrinsieke motivatie en de reflectieve attitude van professionals.
Reflecteren met anderen door midedl van bijvoorbeeld intervisie draagt bij aan de deskundigheidsbevordering en persoonlijke ontwikkeling van (zorg)professionals. De laatste jaren wordt intervisie steeds populairder bij vooral zorgprofessionals vanwege de nieuwe kennis en inzichten die ze verkrijgen door hun casuïstiek met vakgenoten te delen. Onder begeleiding van een intervisiecoach wordt op een gestructureerde manier een casus ontrafeld, waardoor de casusinbrenger nieuwe inzichten krijgt op zijn of haar handelen.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat autonomie een belangrijke stimulans is voor de intrinsieke motivatie, het plezier en de energie in je werk. Ondanks dat we leven in een wereld vol regels en wetgeving kan je binnen je eigen cirkel van invloed je autonomie behouden door regelmatig te reflecteren op waar je goed in bent en waar je je nog in dient te ontwikkelen.
In het groepsonderdeel van het zelfprofessionaliseringstraject voor (jonge) zorgprofessionals krijg je themagerichte intervisie. De groep kiest zelf de belangrijkste thema’s waar ze ‘last’ van ondervinden in de praktijk. Zo is elke groepsreflectiebijeenkomst maatwerk.
Deze groepsreflectiebijeenkomsten zijn geaccrediteerd voor 4 punten toetsing (Openbaar apothekers) en 4 nascholingspunten (ziekenhuisapothekers)
Een aantal voorbeelden van de thema’s waar tijdens groepsreflectie op gereflecteerd wordt:
Samenwerken
In de zorg hebben partijen niet vaak keuzevrijheid voor een samenwerkingspartner. En als je dan toch ‘veroordeeld’ bent om met elkaar samen te werken, kan je er maar het beste van maken. ‘Het leveren van optimale zorg aan de patiënt’ is een mooi, betekenisvol gezamenlijk belang waar je je op kan focussen. En toch verzanden veel samenwerkingsverbanden in ‘schijnsamenwerking’. Hieronder zijn een aantal reden waarom dit gebeurt: 1) de partijen hebben niet voldoende tijd en oprechte aandacht besteed aan het recht doen van elkaars belangen 2) er is sprake van onderorganisatie 3) sleutelfiguren / bestuurders vinden de samenwerking persoonlijk niet relevant 4) samenwerken is mensenwerk en in veel gevallen ontbreekt verbindend leiderschap Hoe richt jij samenwerking tussen organisaties in?
Grenzen stellen
Op eigen ingebrachte casuïstiek over dit onderwerp wordt met zijn allen binnen de intervisiegroep gereflecteerd. Ook wordt de groep blootgesteld aan een mini assertiviteitstest en krijgen ze theorie en tools om er in de praktijk mee aan de slag te gaan. Herken je bij jezelf dat je je eigen grenzen niet kent? Of dat je ze vaak zelf overtreedt? Heb je voorbeelden van mensen in je werkkring die geen ‘nee’ accepteren en vind je het moeilijk om daarmee om te gaan?
Veranderen
Niet elke verandering is een verbetering, maar voor elke verbetering is wel verandering nodig. Tijdens zo’n sessie worden inzichten geboden over waarom veranderen zo moeilijk is en hoe we ervoor kunnen zorgen dat het wel lukt. En uiteraard wordt er gereflecteerd op persoonlijke casuïstiek en op hoe ze in de toekomst gericht kunnen veranderen.
Heb je een intervisiegroep die op een themagerichte manier intervisie wil organiseren? Of wil je je aansluiten bij een bestaande groep?
Neem dan contact met me op.